Nasze czworonozne zwierzaki...
Labradory
Labrador retriever – jedna z ras psów, należąca do grupy psów aportujących, płochaczy i psów wodnych, zaklasyfikowana do sekcji psów aportujących. Typ wyżłowaty. Podlega próbom pracy.
Nazwa rasy pochodzi od półwyspu Labrador w Kanadzie (pomimo tego, iż psy te w rzeczywistości pochodzą z Nowej Fundlandii) oraz od angielskiego czasownika "to retrieve" (przynosić), co wiąże się z zadaniami, jakie spełniają w myślistwie.
Nazwa rasy pochodzi od półwyspu Labrador w Kanadzie (pomimo tego, iż psy te w rzeczywistości pochodzą z Nowej Fundlandii) oraz od angielskiego czasownika "to retrieve" (przynosić), co wiąże się z zadaniami, jakie spełniają w myślistwie.
-2be3ef6f.jpg)
Pierwotnie był użytkowany jako pies myśliwski, aportujący postrzałki, głównie ptaki. Jedną z cech labradora jest umiejętność zapamiętania miejsca upadku kilku postrzelonych ptaków i następnie zaaportowanie jednego po drugim do myśliwego.
W podejściu tym zachowanie postrzegane jest jako proces biologiczny. Konsultant zorientowany na paradygmat biologiczny nie ignoruje wpływu umysłu i uczenia się, ale uważa, że zachowanie regulowane jest przez procesy fizjologiczne i cechy anatomiczne. Podejście biologiczne może pomóc odpowiedzieć na wiele pytań o kontekst, w którym zachowanie współdziała z otoczeniem. Potencjalną wadą takiego podejścia jest to, że rozwiązania, jakie ono oferuje, ograniczają się zazwyczaj do manipulacji fizjologicznej poprzez aplikowanie środków psychoaktywnych lub w niektórych przypadkach przez interwencję chirurgiczną. Rozwiązanie psycho-farmakologiczne jest często pomocne, ale rzadko wystarczające. W dziedzinie zachowania psów chyba największym zwolennikiem tego podejścia jest dr Nicholas Dodman, którego badania znacząco przyczyniły się do ukształtowania naszego rozumienia problemów behawioralnych i środków zaradczych. Dodman wykorzystuje zarówno środki farmakologiczne, jak i procedury zmiany zachowania.
W podejściu tym zachowanie postrzegane jest jako proces biologiczny. Konsultant zorientowany na paradygmat biologiczny nie ignoruje wpływu umysłu i uczenia się, ale uważa, że zachowanie regulowane jest przez procesy fizjologiczne i cechy anatomiczne. Podejście biologiczne może pomóc odpowiedzieć na wiele pytań o kontekst, w którym zachowanie współdziała z otoczeniem. Potencjalną wadą takiego podejścia jest to, że rozwiązania, jakie ono oferuje, ograniczają się zazwyczaj do manipulacji fizjologicznej poprzez aplikowanie środków psychoaktywnych lub w niektórych przypadkach przez interwencję chirurgiczną. Rozwiązanie psycho-farmakologiczne jest często pomocne, ale rzadko wystarczające. W dziedzinie zachowania psów chyba największym zwolennikiem tego podejścia jest dr Nicholas Dodman, którego badania znacząco przyczyniły się do ukształtowania naszego rozumienia problemów behawioralnych i środków zaradczych. Dodman wykorzystuje zarówno środki farmakologiczne, jak i procedury zmiany zachowania.
